کنوانسیون بین المللی جستجو و نجات دریایی ( SAR Convention 1979)
کشور ایران درسال 1338 به عضویت سازمان بین اللملی دریانوردی IMO درآمده است .سازمان مذکور دارای کنوانسیون های متعددی بوده که یکی از آنها کنوانسیون بین اللمللی جستجو ونجات دریایی (SAR) می باشد. این کنوانسیون در 27آوریل 1979 طی کنفرانس جهانی هامبورگ تصویب و در
سال 1985 لازم الاجرا شد تا یک سیستم هماهنگ بین المللی در زمینه جستجو و نجات و شیوه های نجات کشتیها و اشخاص مضطر در دریا را ایجاد نماید. این کنوانسیون ساماندهی مراکز جستجو و نجات و مراحل هماهنگی در سواحل و روشهای عملیاتی موثر را پیش بینی کرده و روشهای همکاری
چند کشور همسایه را ارائه می نماید. با این که فرهنگ دریانوردی و معاهدات بین العمللی از قبیل کنوانسیون بین المللی ایمنی جان افراد در دریا ( سولاس 1974 ) بر لزوم شتافتن کشتی ها به یاری شناور های دچار اضطرار تاکید دارند ، اما تا پیش از تصویب کنوانسیون جستجو
و نجات هیچ سیستم بین المللی عملیات جستجو و نجات را پوشش نمی داد . اجرای قوانین و مقررات این کنوانسیون موجب اطمینان خاطر بیشتر دریانوردان و مسافران در دریا بوده و ایمنی دریانوردی را افزایش خواهد داد و همچنین تأثیر زیادی در کاهش خطرات ناشی از فعالیتهای دریایی
و نیز پیشگیری از آلودگی دریا و مرگ و میر آبزیان بر اثر حوادث ناشی از تصادم شناورها خواهد داشت .
جمهوری اسلامی ایران مورخ 4/8/1374 به این کنوانسیون ملحق و بعنوان یک کشور عضو، متعهد به اجرای و پیروی از الزامات آن می باشد که این وظیفه به مرجع دریایی دولت ایران- سازمان بنادر و دریانوردی – محول گردیده است. در همین راستا سازمان بنادر اقدام به خرید و تجهیز بنادر
خود به شناور های پیشرفته جستجو و نجات دریایی نمود .
مزایای عملیات جستجو و نجات دریایی
· کاهش تلفات و خسارات جانی و مالی
· افزایش ایمنی و رونق صنعت حمل و نقل دریانوردی
· پیشگیری از آلودگی های دریایی احتمالی در حوادث
· صیانت و حاکمیت مرزهای آبی کشور
· ایجاد امنیت خاطر دریانوردان و مسافران و خانواده های آنان
· کاهش حق بیمه مسئولیت و باربری در صنعت کشتیرانی
اهداف کنوانسیون
· تاسیس یک سیستم هماهنگ بین المللی در زمینه جستجو و نجات و شیوه های نجات اشخاص در دریا
· سازماندهی مراکز جستجو و نجات و مراحل هماهنگی در ساحل
· تعیین روش های همکاری چند کشور همسایه
· تاسیس مراکز اصلی و فرعی جستجو و نجات
· روش های عملیاتی موثر در صورت بروز سانحه
· افزایش ایمنی دریانوردی
مرکز فرعی هماهنگی جستجو و نجات دریایی (RCC) بندرلنگه
بندرلنگه به عنوان مرکز فرعی هماهنگی جستجو و نجات دریایی مجهز به ایستگاه مخابراتی دریایی، با توان پوشش رادیوئی مناطق ساحلی لنگه و کیش و چارک می باشد . همچنین یک فروند شناور جستجو و نجات با هدف ارائه کمک به شناورهای مضطر در این بندر مستقر می باشد که از طریق
VHF و اعلام خطر بر روی کانال بین المللی 16 و یا تماس تلفنی با شماره های ذیل به یاری شناورهای مضطر در دریا خواهد شتافت.
خطوط ارتباطی جهت دسترسی به این مراکز عبارتند از :
وظایف مرکز فرعی جستجو و نجات دریایی بندرلنگه
· دریافت پیام اظطرار از شناورهای مضطر و اعلام به مرکز هماهنگی نجات دریایی عباس رادیو (MRCC) جهت دریافت دستور اقدامات بعدی
· انجام هماهنگی های لازم در اعزام شناور جستجو و نجات دریایی در صورت لزوم
· انجام هماهنگی های لازم در اعزام شناورهایی به جز شناور جستجو و نجات دریایی، در صورت لزوم و با توجه به ماهیت حادثه
· دریافت گزارشات و اطلاعات از حادثه و ارزیابی به منظور ارائه مشاوره و اطلاعات مورد نیاز به نفرات شناورهای مضطر و یا شناور جستجو و نجات اعزامی در اجرای ایمن تر و هرچه بهتر
عملیات
· شناسایی و بکارگیری شناورهای عبوری در محدوده حادثه جهت امداد رسانی و شرکت در عملیات جستجو و نجات
· ارائه خدمات پزشکی، آذوقه و یا هرگونه امکانات و تجهیزات مورد نیاز
جستجو و نجات هوایی :
شماره تماس های مرکز جستجو و نجات هوایی- فرودگاه مهرآباد به شرح ذیل میباشد:
ساعات اداری : شماره تماس مرکز جستجو و نجات هوایی 02144544107 و 02144544106
24 ساعته : شماره تماس مرکز جستجو و نجات هوایی 02144544116 و 02144544060